Wenus w futrze (B2)

Wenus w futrze to nowela autorstwa Leopolda von Sacher-Masocha, wydana w 1870 roku, która jest częściowo oparta na motywach autobiograficznych. Główny bohater namawia zakochaną w nim kobietę, Wandę, do eksperymentowania w sypialni. Mężczyzna zdradza przed nią swoje najskrytsze pragnienia – marzy o kobiecie, która będzie dla niego okrutna oraz będzie go bić i traktować jak niewolnika. Po chwili wahania kobieta zgadza się i para rozpoczyna grę w sługę i jego okrutną kochankę. Wenus w futrze to najsłynniejsza powieść autora, którego nazwisko posłużyło do stworzenia terminu „masochizm”. Autor przyznał w książce, że czerpie przyjemność seksualną z cierpienia, a okrucieństwo pięknej kobiety wzbudza w nim silną namiętność. Od czasu wydania powieści futro i bat stały się stałym elementem literatury masochistycznej.